İnsanları memnun etme çabası, bireylerin kendi refahları ve huzurları yerine, başkalarının ihtiyaçlarını ve arzularını önceliklendirme eğilimidir. Bu çabaya sahip bireylerin öncelik sıralamaları işlevsel olmayabilir. Bireyler öncelikle kendi istek ve ihtiyaçlarını karşılamalıdır. Fakat insanları memnun etme çabası olanlar, başkalarının isteklerini daha ön planda tutarlar.
Bu durum onaylanma arzusundan, reddedilme korkusundan veya düşük benlik saygısından kaynaklanabilir. Başkalarını mutlu etmek, insanların kendilerini daha iyi hissetmelerine ve olumlu ilişkiler kurmasına yardımcı olur. Ayrıca, başkalarının mutluluğunu görmek ve onlara yardımcı olmak da kişinin kendisini iyi hissetmesini sağlayabilir. Çünkü sosyal ilişkilerde uyum ve kabul önemlidir.
Başkalarını memnun etmeye çalışmanın aşırıya kaçması veya sadece başkalarının beğenisini kazanmaya odaklanmak bazı olumsuz sonuçlara yol açabilir. Kişi kendi ihtiyaçlarını ihmal edebilir, sınırlarını koruyamayabilir, sürekli onay ihtiyacı arayabilir, duygusal olarak tükenebilir, kolaylıkla manipüle edilebilir.
Başkalarını memnun etmeye çalışırken kendi sınırlarımızı göz önünde bulundurmak ve sağlıklı bir denge kurmak oldukça önemlidir.
