Sınır koyulmayan çocuk kural tanımaz olur, saygı duymamaya başlar, dürtüsel tepkiler verebilir. Ve bu durum hem okul, hem aile, hem de sosyal hayatını ciddi anlamda olumsuzlaştırır.
Sınır koymak, bir davranışı belirli bir kabul edilebilirliğin içinde tutabilmektir aslında. Kabul edilebilirlik çizgisi aşıldığı an gerekli önlemleri almak gerekir.
Peki iş, çocuğa gelince bunu nasıl sağlayabiliriz?
Öncelikle sınır koymak istenilen bir durum için çocuğa net, anlaşılır, açık bir cümle kurulmalı; bu durumun dışına çıkılması halinde bu cümle eyleme dökülmelidir.
Mesela çocuğunuza 1 saat ekrana bakma zamanı tanıdınız. Kabul edilebilir bir alan sağladınız. Süre dolduğunda ekranı kapatmasını aksi takdirde sizin kapatacağınızı söylediniz. Çocuğunuz tamam dedi ama süre dolduğunda hala ekranı kapatmadı. Bu durumda yapmanız gereken şey, hiç bir şey söylemeden ekranı kapatmanızdır.
Eğer ekranı kapatmayıp "hani kapatacaktın, rica ediyorum kapatır mısın" gibi cümlelerle sınır koyma işini sözel olarak sürdürürseniz çocuğa şu deneyimi kazandırırsınız: ekranı kapatmak zorunda değilim.
Ve çocuğunuz aslında sizin en başta koyduğunuz sınırı aşıp aşamayacağını görmek için sizi dener.
Ya da çocuğunuzdan odasını toplamasını istediniz. O da tamam dedi fakat toplamadan başka bir işe koyuldu. Eğer odayı siz gidip toplarsanız çocuğunuz odasını toplamak zorunda olmadığını öğrenecektir. Yapmanız gereken, çocuğunuzu odaya getirip belirli bir süre içinde odayı toplaması gerektiğini söyleyip başında beklemektir. İlgilendiği işten zaman kaybı yaşadığını farkeden çocuğunuz odasını toplamaya çalışacaktır.
